Kerstin Edelmann

Kerstin Edelmann werd 1965 in Neustadt (Schleswig-Holstein D) geboren.
Van de Oostzee verhuisde het gezin in 1972 naar Tettnang vlak bij het Bodenmeer.
Zij groeide in een landelijke omgeving natuurverbonden op. Met klei als plastisch materiaal was zij al in haar jeugd vertrouwd. Haar moeder was een gemotiveerde en vakkundige amateur die haar dochter stimuleerde om een kunstzinnig-ambachtelijke opleiding te volgen.
Na het gymnasium ging zij van 1984 t/m 1987 naar de “Berufsfachschule für Keramik” in Landshut (Bayern).
Aansluitend volgden oriënterende atelierbezoeken en stages bij keramisten in Engeland.
Na een kunstzinnige basisopleiding aan de “Freie Kunstschule Ravensburg” volgde zij vanaf 1989 een vier jaar durende opleiding aan de “Fachhochschule für Kunsttherapie” in Nürtingen (Baden Württemberg). Kerstin koos voor een aanvullende opleiding, omdat de algemene verwachting was, dat leven van de keramiek financieel moeilijk zou zijn. Parallel aan deze studie bleef zij wel werkzaam in de “Fachklasse für keramische Plastik” aan de Freie Kunstschule in Nürtingen.
Studie begeleidend volgden diverse stages, o.a. twee keer in Schotland.
In 1990 ontmoette zij tijdens een stage aan de Schotse westkust de schilder Niek Welboren, met wie ze later het leven zou gaan delen. Na het afronden van haar studie en een korte werkperiode als kunstzinnige therapeute in Bühlertal in het Zwarte Woud besloot zij om te verhuizen naar Texel.
In het voorjaar van 1994 vestigde zij zich als professioneel keramiste in Zuid-Eierland.
Wonen op een eiland was een lang gekoesterde wens, zij voelde zich snel thuis op Texel en in het voor haar nieuwe land.

Tijdens haar studiejaren was zij al gefascineerd door schelpen en slakkenhuizen die ze op kleine schaal boetseerde. In haar afstudeerproject verwerkte zij al de spiraal  en de slak als thema.

De vormentaal van haar nieuwe waterrijke leefomgeving sluit vloeiend aan bij haar innerlijke gevoel. Het element water biedt een onuitputtelijke inspiratiebron.
Het eiland geeft nieuwe impulsen en “speelruimte” om het al vertrouwde thema verder uit te bouwen en te verdiepen..
De spiraal als oervorm van leven en organische ont-wikkeling is een herkenbaar motief.
Naast de schelpen en spiraalvormen worden op intuïtieve wijze vrije objecten gevormd. Bewuste pogingen en onbewuste impulsen worden tot een beeld verwerkt. Sommige vormen groeien organisch, andere duiken letterlijk op.
Met de natuur als uitgangspunt ontstaan waterwezens, stromings-, groeivormen en mensfiguren.

De mythe van Aphrodite/Venus, de uit zeeschuim geboren godin (van de schoonheid en liefde) die in een schelp aan land komt, inspireert tot het boetseren van staande vrouwfiguren.

OERVERLANGEN

Geest
Verzonken
In de zeeën
Oceanische oneindigheid
Zee in alle kleuren
Mezelf stromen laten
Als de meerminnen
Dicht bij de bron
Dromend
Gewichtloos
Deinen

In geheimzinnige diepte
Ervaren
Dat alles stroomt
Eeuwigdurend pulseren
Van de golven
Eb en vloed

De dorst lessen
Op de bodem
En herboren
Bovenkomen

Gelijk de uit zeeschuim
geboren
Venus

(Kerstin Edelmann)

Haar vrouwfiguren hebben zich met de tijd ontwikkeld van Venus-Aphrodite tot Sophia en Ariadne met het labyrint als het verbindend element.
Als cultureel symbool sluit het labyrint aan bij de natuurlijke beweging van de spiraal.
Kerstin laat zich ook inspireren door archaïsche kleifiguren, die voor haar een tijdloze levenskracht vertegenwoordigen.

WERKWIJZE

De werkstukken worden hoofdzakelijk met de hand uit stroken klei opgebouwd; dit gebeurt zonder hulpvormen. Kerstin gebruikt voornamelijk klei met grove chamotte (rode, zwarte en witte soorten), haar voorkeur gaat uit naar doorleefde oppervlaktes. Structuren ontstaan door bewerking met hout, steen en diverse vondsten.
Het vormen en bouwen staat bij Kerstin’s werk centraal; glazuur wordt selectief gebruikt, om versleten oppervlaktes en uitgewassen kleureffecten te bereiken.
De glazuren maakt zij voor een groot gedeelte naar eigen recepten, zij gebruikt ook kant-en klaarglazuren als basis.
Veel van haar objecten zijn ook geschikt voor opstelling buiten. Het grootste deel wordt in een elektrische oven gestookt; na het biscuitstoken (950°C) volgt een steengoed- glazuurbrand op 1250°C. Incidenteel wordt ook aardewerk of raku gestookt.

Naast de permanente expositie op het eiland werd haar werk incidenteel tentoongesteld in galerieën in het land. Kerstin Edelmann was lid van de NVK (Nederlandse Vakbond Keramisten) tot de opheffing in 2022.
Kerstin volgde de Bik- Opleiding (Beroepskunstenaar in de klas) in Amsterdam en zij geeft workshops op aanvraag.
Drie keer deed zij mee aan de kunstmanifestatie Klifhangertexel.nl in Den Hoorn.

    

In het voorjaar van 2014 heeft zij met de bewoners van zorgboerderij Novalishoeve op Texel een zeven paden labyrint gerealiseerd. Het werd uitgevoerd met hergebruikte stenen en heeft een doorsnede van 13.40 mtr.
Het labyrint ligt vrij in het weiland en is toegankelijk voor bezoekers.

Kerstin werkt ook in opdracht.

Gedurende de jaren die Kerstin op Texel leeft en er als professioneel keramiste werkt, heeft zij zich verder ontwikkeld. Zij heeft een herkenbare eigen stijl en vormentaal. Kerstin beschouwt haar werk als een zoektocht naar de tijdloze oer-vormen van mens en natuur, die zij opnieuw tot leven laat komen in klei.